در این ستون مکررا با عکس‌های ارسالی شهروندان این نکته گوشزد شده است که بخش بزرگی از زیبایی شهر برعهده خود شهروندان است اما بسیاری از اوقات با دیدن این تصاویر در عبورو‌مرور هرروزمان تنها می‌توانیم این مثل سائر را زمزمه کنیم که: «گوش اگر گوش تو و ناله اگر ناله من، آنچه البته به جایی نرسد فریاد است.» در تصویر اشاره شده اگر چه به‌نظر می‌رسد این خانه دیگر متروکه شده و چند وقتی است که منتظر حکم عزرائیل تخریب است، اما نمای نازیبایی که از پل ماشین رو در نظرگاه هر رهگذر نقش می‌بندد به‌علاوه اینکه چنین مکانی به راحتی می‌تواند پاتوق افراد نامناسب شود، صاحب این بنا را به یکسره کردن وضعیت بنا باید ترغیب کند و در غیر این صورت مسئولان مربوطه خودشان می‌توانند تکلیف را یکسره کنند.
داربستی از جنس خطر
این روزها نمای پاییزی درختان در کوچه و خیابان‌ها انگار سمفونی روح‌بخشی از رنگ‌ها را برای شهروندان تدارک دیده‌اند. اما این ترکیب رنگ‌ها در خیابان‌هایی با درختان سر به فلک کشیده وقتی در ازدحام بی‌مروت ماشین‌هایی که در سکوت پارک شده‌اند درهم‌می‌آمیزند هر کسی را دمغ می‌کند. در این میان نور علی نور وقتی است که مجبور می‌شوید از ازدحام ماشین به گوشه پیاده رو بخزید و یک مرتبه در جلوی راهتان کپه‌ای خاک به همراه میله‌های داربستی درخت وار روبه‌رویتان سبز بشود.در تصویر روبه‌رو، میله‌های داربست به شکلی کاملا خطرناک به درخت و دیوار تکیه داده شده و هر لحظه امکان سقوط آن روی عابری پیاده یا خودرویی در حال عبور یا پارک شده وجود دارد. این بی‌احتیاطی می‌تواند به بهای گزاف از دست دادن جان عده‌ای نیز تمام شود و اینجاست که وقتی از جریمه شدن این دست از بناسازان متخلف خبردار می‌شویم باید از ته دل خوشحال شد.
